سردرگمی معامله گران سهام جهانی

در ایالات متحده ، وجوه بازار پول با قوانین محدود کننده ریسک ، قوانینی که از سال 2008 به طور قابل توجهی محکم تر شده اند اداره می شود. کمیسیون اوراق بهادار و بورس (SEC) نشان داده است که تغییرات بیشتر در آینده است.

با این حال ، برخی از تفسیر و گزارش های اخیر در مورد صندوق های بازار پول این واقعیت را از دست می دهند ، و در عوض این تصور مبهم را جایگزین می کنند که این صندوق ها در دنیای به ظاهر کنترل نشده از "بانکداری سایه" کمین می شوند ، یک اپیتت برای از بین بردن گروه بزرگی از واسطه های مالی غیر بانکی و فعالیت ها استفاده می شود. به عنوان مثال ، یک ستون اخیر وال استریت ژورنال ، وجوه بازار پول را به عنوان "یکی از خطرناک ترین شرکت کنندگان در بانکداری سایه" توصیف کرد. در ماه مه گذشته ، یک داستان رویترز بانکداری سایه را به عنوان "شبکه ای از سهام خصوصی ، پرچین و صندوق های پولی که در کنار هم به اندازه کافی بزرگ هستند برای سرنگونی سیستم مالی جهانی" توصیف کرد. "

وجوه بازار پول از بسیاری جهات قابل توصیف است ، اما "کاملاً تنظیم شده" یکی از آنها نیست. این وجوه از جمله محصولات مالی کاملاً تنظیم شده ای است که به سرمایه گذاران آمریکایی ارائه می شود. در حقیقت ، یکی از مهمترین اقدامات SEC در سال 2010 مجموعه ای جامع از تغییرات در قانون حاکم بر صندوق های بازار پول ، افزایش استاندارد برای کیفیت اعتبار و شفافیت ، کوتاه کردن متوسط سررسید اوراق بهادار آنها و نیاز به حداقل سطح نقدینگی است.

چنین تصورات غلط می تواند به نوبه خود منجر به اشتباهات آشکار در مورد صندوق های بازار پول و سایر موسسات مالی غیر بانکی شود. به عنوان مثال ، داستان وال استریت ژورنال که در بالا ذکر شد ، به اشتباه بیان می کند که صندوق های بازار پول "در معرض بدهی های حاکمیت اروپایی قرار گرفته است."با این حال به دلیل قوانین محدود کننده ریسک که صندوق های بازار پول از آن پیروی می کنند ، آنها در اوراق بهادار که در ارزهای خارجی هستند سرمایه گذاری نمی کنند. بنابراین وجوه بازار پول بدهی حاکمیت اروپا را در اختیار ندارد.

بنابراین چگونه این سوء برداشت ها بوجود می آیند؟منبع اصلی سردرگمی مقاله ای است ، "بانکداری سایه: موضوعات" ، صادر شده توسط هیئت ثبات مالی (FSB) ، یک نهاد مشاوره جهانی است که مقامات مالی را از سراسر جهان جمع می کند. در این مقاله ، بانکداری سایه به طور گسترده به عنوان "سیستم واسطه گری اعتباری که شامل اشخاص و فعالیتهای خارج از سیستم بانکی منظم است" تعریف می کند.

در حالی که ما به جستجوی FSB برای راه های تقویت سیستم مالی جهانی سلام می کنیم ، تجزیه و تحلیل آن و گزارش و تفسیری که از آن خارج می شود ، در مورد موضوعات در کلیات گسترده بحث می کند. به عنوان مثال ، جدیدترین مقاله FSB هیچ جزئیاتی در مورد نحوه تعریف یا اندازه گیری "سیستم بانکی سایه" ارائه نمی دهد ، و محققان خارجی را از تأیید تجزیه و تحلیل آن منع می کند.

در واقع ، استفاده بسیار FSB از اصطلاح "بانک سایه" دلالت بر این دارد که سرمایه گذاری و وام در خارج از سیستم بانکی ذاتاً بی ثبات کننده است و باید بیشتر شبیه بانک ها باشد. همانطور که ICI در نظرات مفصل به FSB بحث کرد ، در اینجا به همین دلیل این تفکر اشتباه است.

• بازارهای بانکی و سرمایه هر دو بسیار تنظیم شده و با موفقیت در قرن ها همزیستی شده اند. در ایالات متحده ، هر دو نقش مهمی در جمع آوری بودجه از پس انداز و وام دادن آنها به وام گیرندگان ایفا کرده اند. بازارهای سرمایه تأمین اعتبار مهمی را برای دولت ها ، مشاغل و افراد فراهم می کند. و وام مستقیم از بازارهای سرمایه باعث افزایش در دسترس بودن و کاهش هزینه اعتبار برای این وام گیرندگان شده است.
• بازارهای سرمایه قوی به سیستم مالی انعطاف پذیر می افزاید ، زیرا بازارهای سرمایه گاهی اوقات آب و هوای بحران بهتر از بانک ها است. در یک میزگرد SEC در ماه مه ، پل A. Volcker رئیس سابق فدرال رزرو ناخواسته این نکته را تأکید کرد که وی پیشنهاد کرد 650 صندوق بازار پول ایالات متحده باید به بانک تبدیل شود. آقای ولکر فریاد زد: "این کشور می تواند از 650 بانک دیگر استفاده کند.""ما فقط در طول بحران حدود 1000 از دست دادیم!"
• انتقال فعالیت های مالی بیشتر به سیستم بانکی ، خطرات را متمرکز کرده و سیستم مالی را آسیب پذیرتر می کند. همانطور که سابقه چهار سال گذشته نشان داده است ، و همانطور که در تفسیر اخیر پیتر والیسون از انستیتوی بنگاه آمریکایی ، به زور استدلال می شود ، بانک ها به دنبال مجموعه ای از مقررات مشترک تمایل به پایان دادن به پرتفوی های دارای مجموعه مشترک خطرات- موتوری دارند-به عنوان مثال اوراق بهادار پشتیبان ، یا بدهی حاکمیت اروپا. هنگامی که این وام گیرندگان در معرض شوک اقتصادی قرار می گیرند ، تمرکز بانکها در این دارایی کل سیستم مالی را در معرض خطر قرار می دهد. واسطه گری اعتباری از طریق بازارهای سرمایه ، خطرات را متنوع می کند و تهدیدات گسترده سیستم را کاهش می دهد. تنظیم مؤسسات بیشتر مانند بانک ها تنها در هنگام بروز شوک ، دامنه بحران های آینده را افزایش می دهد.

تنظیم کننده هایی که این واقعیت ها را از دست می دهند یا نادیده می گیرند ، باعث ایجاد سردرگمی می شوند که درک عمومی از نقش های حیاتی را که مؤسسات مختلف در بازارهای مالی بازی می کنند ، تضعیف می کنند. و این سردرگمی می تواند باعث ایجاد مشکلات شود زیرا در گفتمان عمومی قرار می گیرد.

این سردرگمی همچنین از تلاش های اصلاحات مالی جلوگیری می کند. بدن هایی مانند FSB همیشه نیاز به یافتن راه هایی برای ایجاد بازارها و شرکت کنندگان در بازار دارند که قادر به مقاومت در برابر شوک هستند. این کار کار سختی است و این توانایی را می خواهد که دقیقاً روی زمینه های اصلی نگرانی تمرکز کند. اصطلاح "بانکداری سایه" از این دقت کم است.