جداول

این مقاله نحوه استفاده از LaTeX برای ایجاد و سفارشی کردن جداول را توضیح می‌دهد: تغییر اندازه/فاصله، ترکیب سلول‌ها، اعمال رنگ در ردیف‌ها یا سلول‌ها و غیره.

می توانیم با یکی از ساده ترین مثال های جدول شروع کنیم:

محیط جدولی روش پیش فرض L a T e X برای ایجاد جداول است. شما باید یک پارامتر برای این محیط مشخص کنید. در اینجا ما از آن استفاده می کنیم که به LaTeX می گوید سه ستون وجود دارد و متن داخل هر یک از آنها باید در مرکز قرار گیرد.

ایجاد یک جدول ساده در L a T e X

محیط جدولی انعطاف بیشتری را فراهم می کند. به عنوان مثال، می توانید خطوط جداکننده را در بین هر ستون قرار دهید:

در اینجا توضیحی از ساختارهای استفاده شده در مثال بالا آورده شده است:

< |c|c|c| >این نشان می دهد که سه ستون، که با یک خط عمودی از هم جدا شده اند، در جدول استفاده می شوند. هر c به این معنی است که محتویات ستون در مرکز قرار می گیرد. همچنین می توانید از r برای تراز کردن متن به سمت راست و l برای تراز چپ استفاده کنید.hline این یک خط افقی در بالای جدول و در پایین نیز وارد می کند. هیچ محدودیتی در تعداد دفعاتی که می توانید از hline استفاده کنید وجود ندارد. cell1 & cell2 & cell3 \ هر & یک جداکننده سلول است و علامت معکوس دوگانه \ انتهای این سطر را تعیین می کند.

در زیر می توانید نمونه دومی را مشاهده کنید که از خطوط عمودی و افقی مختلفی استفاده می کند (که اغلب به آنها "قوانین" می گویند:

جداول با عرض ثابت

هنگام قالب‌بندی جدول، ممکن است به عرض ثابتی برای هر ستون یا کل جدول نیاز داشته باشید. مثال زیر بسته آرایه را به مقدمه سند اضافه می کند:

و از آن برای تنظیم عرض ستون ثابت استفاده می کند:

در محیط جدولی، پارامتر m برای ستون اول عرض 5em (برای دو ستون دیگر 1cm) تعیین می کند و متن را در وسط سلول قرار می دهد. گزینه های تراز m برای وسط، p برای بالا و b برای پایین هستند. هنگام استفاده از این پارامترها، متن به طور خودکار قالب بندی می شود تا در هر سلول قرار گیرد.

اگر لازم نیست پهنای هر سلول را کنترل کنید، بلکه کل جدول را کنترل کنید و سپس فضای داخل را به طور مساوی توزیع کنید، از بسته tabularx استفاده کنید. مثال زیر را ببینید:

محیط tabularx شبیه به جدول است اما انعطاف پذیرتر است. برای استفاده از آن، خط usepackage را به مقدمه سند اضافه کنید. توجه داشته باشید که عبارت باز کردن محیط متفاوت است، در مثال عرض جدول روی 0. 8 extwidth تنظیم شده است که 80 درصد از عرض متن سند است. می توانید از هر یک از واحدهای L a T e X برای تنظیم آن مقدار استفاده کنید.

The prefix inside braces | >X | >X | >X |تراز هر ستون را تنظیم می کند: اولی به چپ، دومی در مرکز و سومی به راست.

ترکیب ردیف ها و ستون ها

ردیف ها و ستون ها را می توان برای ایجاد سلولهای جدول بزرگتر ادغام کرد. مثال زیر از دستور multicolumn برای ادغام چندین ستون استفاده می کند:

بیایید هر مؤلفه فرمان multiculum را مرور کنیم<|c|> \ :

تعداد ستون هایی که باید ترکیب شوند: 4 در این مورد.<|c|>محدود کننده ها و تراز کردن سلول حاصل: در این حالت متن متمرکز خواهد شد و یک خط عمودی در هر طرف سلول ترسیم می شود. متن برای نمایش در داخل سلول.

برای ترکیب ردیف ها باید بسته multirow را به مقدمه سند خود اضافه کنید:

سپس می توانید از دستور multirow در سند خود استفاده کنید:

دستور multirow سه پارامتر می گیرد. مثال ما از تنظیمات زیر استفاده می کند:

1. تعداد ردیف هایی که باید ترکیب شوند: 3
2. عرض ستون: 4EM
3. محتوای سلول: چند ردیف

میزهای چند صفحه ای

اگر مجبور هستید یک جدول بسیار طولانی را وارد کنید ، که دو یا چند صفحه در سند شما می گیرد ، از بسته طولانی مدت استفاده کنید. ابتدا خط زیر را به مقدمه سند خود اضافه کنید:

سپس می توانید از محیط طولانی استفاده کنید ، همانطور که در مثال زیر نشان داده شده است:

رفتار Longtable شبیه به جدولی پیش فرض است ، اما جداول هایی را تولید می کند که توسط الگوریتم استاندارد L A T E X شکسته می شوند. چهار عنصر خاص و خاص وجود دارد:

endfirsthead همه چیز بالاتر از این دستور در ابتدای جدول ، در صفحه اول ظاهر می شود. هر آنچه را که قبل از این دستور قرار داده اید و در زیر endfirsthead در بالای جدول در هر صفحه به جز قسمت اول نمایش داده می شود. endfoot مشابه نهایی ، آنچه را که بعد از سرپایی قرار داده اید و قبل از این دستور در پایین جدول در هر صفحه به جز آخرین مورد ظاهر می شود. endlastfoot شبیه به endfirsthead. عناصر پس از endfoot و قبل از این دستور در پایین جدول نمایش داده می شوند اما فقط در صفحه آخر که جدول در آن ظاهر می شود.

میزهای موقعیت یابی

اگر در داخل یک محیط میز شناور قرار بگیرند ، قرار گرفتن یک میز آسان است.

پارامتر H! اعلام شده به جدول اعلامیه محیط تعیین می کند که این جدول باید در اینجا قرار گیرد ، و پیش فرض های پیش فرض را نادیده بگیرید. پارامترهای موقعیت یابی که می توانند در آن منتقل شوند شامل موارد زیر است:

H تقریباً جدول را در اینجا قرار می دهد. جدول را در بالای صفحه قرار دهید. b جدول را در پایین صفحه قرار دهید. P جدول را فقط برای جداول در یک صفحه خاص قرار دهید.! پارامترهای داخلی را نادیده بگیرید. H جدول را در این مکان دقیق قرار دهید ، تقریباً شبیه H!.

برای مثال های بیشتر در مورد موقعیت جدول ، به مقاله و جداول موقعیت یابی مراجعه کنید.

در این مثال چند دستور دیگر وجود دارد:

Centering جدول را نسبت به عنصر ظرف شناور متمرکز می کند. [1EX] این فضای اضافی را به سلول اضافه می کند.

زیرنویس ها ، برچسب ها و منابع

جداول را می توان با استفاده از محیط جدول عنوان ، برچسب گذاری و ارجاع شد.

در مثال سه دستور مهم وجود دارد:

عنوان همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید این دستور زیرنویس را برای جدول تنظیم کند. اگر لیستی از جداول را ایجاد کنید ، این عنوان در آنجا استفاده می شود. می توانید آن را در بالا یا زیر جدول قرار دهید. برچسب اگر نیاز به مراجعه به جدول در سند خود دارید ، یک برچسب را با این دستور تنظیم کنید. برچسب جدول را شماره گذاری می کند و در صورت ترکیب با دستور ref ، به شما امکان می دهد تا آن را ارجاع دهید. ref این کد با شماره مربوط به جدول ارجاع شده جایگزین می شود.

لیست جداول

برای ایجاد لیستی از جداول از دستور listoftables استفاده کنید. از زیرنویس هر جدول برای تولید این لیست استفاده می شود. برای زبانهایی که توسط بسته بابل پشتیبانی می شوند ، عنوان "لیست جداول" بر این اساس ترجمه می شود. برای اطلاعات بیشتر به مقاله در مورد پشتیبانی از زبان بین المللی مراجعه کنید.

تغییر ظاهر یک جدول

چندین عنصر جدول را می توان متناسب با نیازهای سند شما اصلاح کرد. در زیر یاد می گیرید که چگونه ضخامت خط ، رنگ خط و رنگ پس زمینه سلولها را در جدول خود تغییر دهید.

عرض خط و بالشتک سلول

خوانایی یک جدول گاهی اوقات با افزایش فاصله ستون و کشش ردیف می تواند بهبود یابد.

توضیحی از دستورات در زیر ارائه شده است:

setl طول این ضخامت مرزهای جدول را تعیین می کند. در مثال 0. 5 میلی متر است اما می توانید از واحدهای دیگر استفاده کنید - طول مقاله را در لاتکس برای یک لیست کامل مشاهده کنید. setl طول فضای بین متن و مرز چپ/راست سلول حاوی آن با این دستور روی 18PT تنظیم شده است. باز هم ، در صورت لزوم ممکن است از واحدهای دیگر استفاده کنید. تجدید ارتفاع هر سطر نسبت به ارتفاع پیش فرض آن 1. 5 تنظیم شده است.

ردیف های متناوب رنگ

با استفاده از بسته XColor با گزینه جدول ، می توانید رنگ های متناوب را در ردیف های جدول خود بمالید ، همانطور که در مثال زیر نشان داده شده است:

درست قبل از دستور به بریس ها توجه کنید

و بعد از محیط جدولیفرمان rowcolors سه پارامتر را که هر یک در داخل بریس ها عبور می کنند ، می گیرد:

• ردیف برای شروع ،
• رنگ برای ردیف های عجیب و غریب و
• رنگ برای حتی ردیف ها.

برای لیستی از رنگهای موجود و نحوه ایجاد خود به مستندات بسته XColor (در بخش خواندن بیشتر) مراجعه کنید. در مثال رنگ ها سبز و زرد در نسبت های مختلف مخلوط می شوند.

برای اینکه دستور کار را انجام دهد حتماً اضافه کنید

به مقدمه پرونده l a t e x.

رنگ آمیزی یک جدول (سلول ها ، ردیف ها ، ستون ها و خطوط)

تمام عناصر موجود در یک جدول می توانند برای استفاده از یک رنگ خاص سفارشی شوند. باز هم ، این قابلیت توسط Xcolor ارائه شده است ، بنابراین شما باید اضافه کنید

به مقدمهدر زیر می توانید یک مثال را مشاهده کنید.

در زیر توضیحی در مورد نحوه تغییر رنگ هر عنصر در جدول آورده شده است:

• رنگ خطوط. از دستور arrayrulecolor برای این کار استفاده می شود. در مثال از فرمت HTML استفاده می شود ، اما قالب های دیگر نیز در دسترس هستند ، به اسناد XColor برای یک لیست کامل (پیوند ارائه شده در بخش خواندن بیشتر) مراجعه کنید.

• رنگ پس زمینه یک سلول. از فرمان cellColor استفاده کنید. می توانید نام را مستقیماً در داخل بریس ها (قرمز ، خاکستری ، سبز و غیره) وارد کنید یا یک پارامتر فرمت را در داخل براکت ها (HTML در مثال) عبور دهید و سپس با استفاده از قالب تعیین شده ، رنگ مورد نظر را درون بریس ها تنظیم کنید.

• رنگ پس زمینه یک ردیف. در این حالت rowcolor این کار را انجام می دهد. همان مشاهدات در مورد انتخاب رنگ ذکر شده در دو دستور قبلی برای این یکی معتبر است.

راهنمای مرجع

شرح مختصری از پارامترها در محیط جدولی.

جداول را می توان با استفاده از محیط جداول ایجاد کرد.

گزینه ها می توانند باشند:

• POS: موقعیت عمودی. می تواند مقادیر زیر را فرض کند:

• COLS: تراز و مرزهای هر ستون را تعریف می کند. این می تواند مقادیر زیر را داشته باشد:

برای جدا کردن بین سلول ها و معرفی خطوط جدید از دستورات زیر استفاده کنید: